Jasper Bernard heeft vanuit Samen aan de Slag en Springplank bijgedragen als coach bij het opzetten van Stichting Papili.

Opgeleid als informaticus en inmiddels werkzaam als boekhouder, lijk ik misschien een vreemde eend in de “Papili-bijt.” Toch ben ik altijd al begaan geweest met het lot van vluchtelingen en draag ik in het bijzonder oorlogskinderen en de stichting War Child een warm hart toe. Omdat ik een diep gevoel heb dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, als deel van het grote geheel. Ubuntu, Mitakye Oyasin, allemaal druppels in dezelfde oceaan. En omdat ik me realiseer hoe bevoorrecht ik ben dat mijn wieg in Nederland stond.
In een eerdere (kerkelijke) periode in mijn leven was ik een tijd lang actief betrokken bij de hulp aan en begeleiding van vluchtelingen uit Zaïre (het huidige DR Congo-Kinshasa) en heb ik van dichtbij gezien met welke problematiek zij te maken hebben. Het is mooi om te doneren aan een goed doel, maar het geeft meer voldoening zelf iets te doen. Ik heb dan ook geen moment getwijfeld toen ik de vraag kreeg of ik de stichting Papili wilde ondersteunen, eerst m.b.t de boekhouding en nu ook als penningmeester. Het is mij een eer en een genoegen op deze manier bij te kunnen en mogen dragen aan het mooie werk dat de stichting doet om nieuwkomers te begeleiden zodat zij hun plek in de Nederlandse samenleving vinden en kunnen innemen.
Jasper Bernard heeft vanuit Samen aan de Slag en Springplank bijgedragen als coach bij het opzetten van Stichting Papili.
Ik ben Elly, puur Nederlands, maar in hart en nieren toch een Papili! Ongeveer 30 jaar geleden heb ik vanuit mijn interesse voor andere culturen, de Ekube opleiding Maatschappelijke Werk en Dienstverlening gevolgd. Een aparte opleiding voor studenten met een migranten- en/of vluchtelingenachtergrond met als specialisatie allochtonenhulpverlening. Ik was de enige Nederlandse student.
Ik ben Fereshteh Moradi, iemand die als vluchteling naar Nederland is gekomen en die inmiddels al heel veel jaren werkzaam is binnen de hulpverlening.